تحلیل خردمایه های سیاستی اقتصاد متعارف در حوزة سیاستگذاری علم، فناوری و نوآوری مبتنی بر روش زمینه محور

خردمایه‌های سیاست‌گذاری، واسطة میان مبانی نظری و دلالت‌های سیاستی هستند که از یک‌سو ریشه در مفهوم‌های انتزاعی نظری دارند و از سوی دیگر، دلالت‌های عملی چندی را در حوزة سیاست‌گذاری ارائه می‌دهند. رویکرد اقتصاد متعارف که با عنوان اقتصاد بازار آزاد و یا اقتصاد نئوکلاسیک هم از آن یاد می‌شود، اگر چه با ادعای اثباتی بودن، خود را از عرصة تجویز کنار می‌کشد، اما به‌صورت صریح و ضمنی به خردمایه‌های سیاستی چندی منجر می‌شود که دلالت‌های سیاستی ویژه‌ای مبتنی بر آن‌ها قابل ارائه است. به‌دلیل اهمیت بیان شفاف این خردمایه‌ها در حوزة سیاست‌گذاری علم، فناوری و نوآوری و تصریح صرفاً ضمنی این مفهوم‌ها در حوزة اقتصاد متعارف، استخراج صریح آنها به ویژه با توجه به نقش اقتصاد متعارف در تصمیم‌های سیاستی علم، فناوری و نوآوری جامعة ایران از اهمیت زیادی برخوردار است. بر همین اساس، در این پژوهش، استخراج خردمایه‌های اقتصاد متعارف در حوزة سیاست‌گذاری علم و فناوری مبتنی بر پژوهش‌های معتبر و مرتبط مورد بررسی قرار گرفته است. با استفاده از روش تحلیل زمینه‌محور1  و راهبرد داده‌بنیاد، خردمایه‌های محوری سیاست‌گذاری در حوزة علم، فناوری و نوآوری از منظر رویکرد اقتصاد متعارف مورد واکاوی قرار گرفته است. همانگونه که نتایج پژوهش حاضر نشان می‌دهد در کنار مفهوم بازار به عنوان زمینة محوری، خردمایه‌ها و روندهای خاصی از این پژوهش به‌دست آمده است. انباشت سرمایة فکری و انسانی، درونی‌سازی هزینة فعالیت‌های دانشی، توسعة فناوری‌های با کاربرد عمومی و بهبود فضای کسب‌و‌کار نیز از مهم‌ترین خردمایه‌های سیاستی اقتصاد متعارف هستند.